BIR KURBAN ÖYKÜSÜ…

Hemen herkes Hz.Ibrahim (A.S) Peygamberin hayatini bilir.Hz.Ibrahim, ‘Halilürrahman’ (Allah’in dostu) olarak anilir.Soyundan birçok peygamber geldigi için  ‘Peygamberler Babasi’ olarak da bilinir.Ibrahim Peygamber, uzun bir yasam süresinde (yüz yetmis bes, ya da iki yüz yil yasadigi rivayet ediliyor) Yüce Yaratan tarafindan iki kez sinava tabi tutulur. Babil kentinde putlari kirmasi üzerine, Nemrut tarafindan atese atilmakla cezalandirilir.Çünkü o, Nemrut’un ilah oldugunu reddetmis, Allah’tan baska yaratan olmadigini haykirmistir.Ceza ateste yanmaktir…Kocaman bir ates hazirlanir ve mancinikla Ibrahim Aleyhisselam bu atesin içine atilir.Ibrahim (a.s), tevekkül sahibidir ve yaratanina tam bir teslimiyet içerisindedir.Inanç, sadakat ve teslimiyet o kocaman atesi söndürecektir.Nitekim Yaratan’in emriyle ates,  Ibrahim(a.s) için ’bir serinlik olur’ ve onu yakmaz.Burada inanmislik, teslimiyet,  dogrunun ve Hakk’in yaninda saf tutma örnegi yasanir.***Yine çok bilinen hikâyedir.Hz.Ibrahim’i atese attiklarinda küçücük bir karinca bu atesi söndürüp, Ibrahim’i kurtarmak için agzinda su tasir.Onu görenler der ki; “ hiç bu su ile kocaman ates söner mi?”Karinca: “Sönmeyecegini ben de bilirim,  ama ben safimi belli ediyorum.” der.***Hz.Ibrahim’in ikinci sinavi, oglu Ismail’i kurban etmesi ile ilgilidir.Hz.Ibrahim,  gecikmis yasinda bir evlât sahibi olmak ister.Rivâyet o ki, kendisi yüz yirmi yasinda,  esi Sâre, doksan dokuz yasindadir. Hz. Ibrahim’in  dilegi çok kuvvetlidir ve dayanilmazdir. Her seyden, herkesten çok bu dileginin gerçeklesmesini arzu etmekte ve Allah’a yalvarmaktadir…Ancak Hz.Ibrahim’in Sare’den çocugu olmuyordu.Hz.Ibrahim, Firavun’un kendisine verdigi cariye Hacer’i azat ederek evlenmesi sonucu Hz.Ismail dünyaya gelir.Dilek kabul edilir,  ancak bir sart vardir…Yüce Allah’in Hz.Ibrahim’e nasip ettigi oglu Ismail,  belli bir çaga geldiginde Allah yolunda kurban edilecektir.Evlât sahibi olmayi çok arzu eden, yasliligi döneminde bu arzusuna kavusan bir baba; öte yandan cigerparesini kendi elleriyle kurban etmesi emredilen bir peygamber baba…***Emir yüce yerdendir.Hayati,var olusu,hiçligi;Zenginligi-fukaraligi;Hastaligi-sagligi;Sevgiyi, rahmeti, hosgörüyü;Iyiligi-kötülügü…Kisaca kainattaki her seyi yoktan var eden Yaratan’in emridir bu…Bir peygamber, bütün insanlara örnek olsun diye imtihan edilmektedir.Hz. Ibrahim, hiç tereddütsüz Ismail’ini yanina alir, biçagini biletir ve kurban etmek için götürür.Gözlerini baglamak ister ama,Ismail, buna razi olmaz.Baba Ibrahim’in yüreginden kan akmaktadir ama Ismail’i kurban etmek için tereddüdü yoktur.Ibrahim (A.S), kendisini hayata baglayan en önemli bagi koparmak, gözünün nurunu kesmek üzeredir.Ancak Peygamber Babanin bu iradesi karsisinda o çok keskin biçak kesmez…Sadakatin ve cesaretin yüce bir örnegi yasanmaktadir.***Ismail de, Allah yolunda babasinin elinden kurban edilmekten mutludur, korkusuzdur.Her ikisi de tam bir teslimiyet içerisindedir.Ogul babaya;  baba,  Yaratan’a…Hz. Ibrahim, bu teslimiyeti atese atilirken de göstermistir.Aslina bakarsaniz  bu teslimiyet sinavinda ayni zamanda nefis de kurban edilmekte, dünyanin gelip geçici hevesleri bogazlanmaktadir.Gerçekte de öyle degil midir?Mal, mülk, makam, ikbâl vs.Tamami gelip geçici hevesler.Insanlar çogu zaman nefsinin esiri olmakta, onun istekleri dogrultusunda hareket etmekte…Çogu zaman iyilik, sevgi, dostluk, hosgörü gibi ulvi kavramlari rafa kaldirilmakta…Halbuki kalici olan degerler bunlar…*Erzurum kültüründe de Kurban’in ve Bayram’in çok özel yeri var…Erzurum’da bayramin bir gün öncesi çocuklara aittir ve o günde ‘Arafalik’ dagitilir.Mahallenin çocuklari hemen bütün evlerin kapisini çalar, büyüklerin elini öper ve ‘arafaligini’ alir…Insanlarin gönlünden ne koparsa çocuklara ikram edilir.Günlerce önceden kurbanini alamayanlar, bu güne birakir ve alinan kurbana çok iyi bakilir, temizlenir, süslenir ve Allah yolunda kurban edilmeye hazirlanir…Damat adaylari arife günü önceden aldiklari ve süsledikleri, boynuzlarini altinla süsledikleri gelin adayinin evine gönderirler.Gelin adaylari da buna çesitli hediyelerle karsilik verirler…*Arife günü kabir ziyaretlerine de ayrilir ve orada yatan, yakinlarin ve cümle ölülerin ruhuna Fatiha gönderilir…Kabir ziyaretinden sonra tekbirlerle kurban kesilir… Kimi yaslilar bir sey yemez ve kurban etiyle orucunu açar…Erzurum bayramlarinin bir baska yasatilan gelenegi, ‘Yas Bayrami’dir…Bayram öncesinde yakinini kaybeden ailelerin evine komsular ve taniyanlar bir kez daha taziye ziyaretinde bulunurlar.Bu ziyaret aslinda yasanan aciyi hatirlatmak degil; bayramda yas tutulmasini önlemek, bayramin güzelligini, nes’esini onlara da yasatabilmek, bu güzel günde onlari acilariyla yalniz birakmamak ve hayatin devam ettigini göstermektir…*Bu bayram biliyorum ki Pandemi sebebiyle bir çok kisi kurban kesemedi…Kurban kesenler ne olur uyarilara kulak versinler… Hem aci yasamayalim, hem de salgini uzak tutup, kontrol altina alalim…Tedbir çok basit;Elleri bolca yikamak, Maske  takmak ve Sosyal Mesafeyi korumak…*Gelin, bu bayram ve hergün;Sevgiden, dostluktan, iyilik, güzellik ve dogruluktan yana saf tutalim…Erzurumlu Halk Ozani Ruhani Usta’nin dedigi gibi;‘Sevgi ile görmeyen göz, kör; sevgiyle sulanmayan gönül çöldür.’Gönlünüzü sevginin o doyumsuz güzelliklerine açin.Çevrenizle, arkadaslarinizla ve hemen herkesle iliskilerinizi bir kez daha gözden geçirin.Sevgiyle, saygiyla bayraminiz kutlu olsun.